محققان می‌گویند سالمندان مبتلا به کم شنوایی مرکزی ممکن است نقص خفیف شناختی نیز داشته باشند، این نقص نشانه‌ای اولیه از احتمال ابتلا به دمانس (زوال عقل) است.
کم شنوایی با افزایش سن، مسئله‌ی شایعی است اما برای برخی از افراد ممکن است نشانه مشکلات جدی‌تر در مغز باشد.
محققان در ایتالیا دو نوع کم شنوایی مرتبط با سن، محیطی و مرکزی، را مورد بررسی قرار دادند. آن‌ها نتیجه گرفتند که افراد مبتلا به کم شنوایی مرکزی در مقایسه با افراد شنوا یا افرادی که کم شنوایی محیطی دارند، ریسک بیشتری برای ابتلا به اختلال شناختی خفیف (MCI) دارند.
کم شنوایی مرکزی به دلیل اختلال در توانایی مغز در پردازش اصوات ایجاد می‌شود. معمولا افراد مبتلا به این نوع کم شنوایی می‌توانند صداها را بشنوند، اما نمی‌توانند معنی آن‌ها را درک کنند.
شرکت‌کنندگان در مطالعه که نمرات پایین‌تری در آزمون درک گفتار داشتند، در آزمون تفکر و مهارت‌های حافظه نیز نمره کمتری کسب کردند.
سه چهارم از شرکت‌کنندگان در مطالعه کم شنوایی مرکزی داشتند، درحالی‌که 60 درصد از افراد شنوا و یا مبتلا به کم شنوایی محیطی بودند.
رودولفو ساردونه (Rodolfo Sardone)، نویسنده ارشد مطالعه از موسسه ملی سلامت و دانشگاه باری (Bari) می‌گوید: “این نتایج اولیه نشان می‌دهد که شاید در کم شنوایی مرکزی به‌جای محرومیت حسی که با کم شنوایی محیطی رخ می‌دهد، همان افت پیشرونده عملکرد سلول‌های مغزی که در نقص شناختی رخ می‌دهد، اتفاق می‌افتد.”
این مطالعه اولین مطالعه‌ای بود که به‌طور جداگانه شیوع اختلال شناختی خفیف را در کم شنوایی مرکزی و محیطی بررسی کرد.
محققان ارتباط بین کم شنوایی و اختلال شناختی خفیف را کشف کردند، اما به علت و معلول آن پی نبرده‌اند.
پینکی آگاروال (Pinky Agarwal)، نورولوژیست درBooth Gardner Parkinson’s Care Center در ایالت واشنگتن، اظهار می‌کند: “یک چالش مهم برای مطالعات آینده این است که روشن شود، آیا رابطه علت و معلولی بین کم شنوایی مرکزی و عملکرد شناختی وجود دارد و یا ممکن است این دو صرفاً ارزیابی‌های وابسته به دژنراسیون عصبی در نتیجه افزایش سن باشند.”
چه ارتباطی وجود دارد؟
ساردونه گفت: “یک احتمال این است که هر دو مسئله مربوط به مشکلات قشر گیجگاهی مغز، به‌ویژه شکنج گیجگاهی فوقانی باشد. این شکنج در عملکرد اجرایی، حافظه فعال، زبان و درک صدا دخیل است.”
کم شنوایی و اختلال شناختی خفیف، هردو با دژنراسیون عصبی، از بین رفتن یا مرگ سلول‌های عصبی در مغز همراه است.
آگاروال توضیح داد: “قشر اولیه شنوایی، دروازه پردازش قشری ورودی شنوایی است، زیرا اطلاعات را از مسیر شنوایی صعودی دریافت می‌کند. در قشر اولیه شنوایی، تغییرات وابسته به سن رخ می‌دهد. مناطق مربوط به حافظه به‌طور معمول در قشر گیجگاهی قرار دارد. افزایش سن ممکن است هر دو منطقه را به‌صورت همزمان درگیر کند.”
ساردونه گفت: تست‌های ادراک شنیداری باید از افراد بالای 65 سال و همچنین کسانی که دچار اختلال شناختی هستند گرفته شود.
او گفت: “کم شنوایی محیطی و مرکزی، هر دو ارتباط زیادی با نقص شناختی دارند. پیشگیری زودهنگام از نقص شنوایی با استفاده از سمعک می‌تواند بروز دژنراسیون عصبی شناختی را تا حد زیادی کاهش دهد و یا به تأخیر اندازد.”
آگاروال گفت: “اگر كم شنوایی در ابتلا به نقص شناختی نقش داشته باشد، تمایز گفتاری می‌تواند به‌عنوان غربالگری اختلال شناختی خفیف افزوده شود”.
اختلال شناختی خفیف شکل اولیه دمانس است؟
اختلال شناختی خفیف با مشکلات حافظه، زبان، تفکر و قضاوت شناخته می‌شود که بیشتر از مواردی است که به‌طور معمول با افزایش سن همراه است.
ساردونه آن را “مرحله پیش‌بالینی دمانس” توصیف می‌کند.
آگاروال گفت: “کم شنوایی می‌تواند منجر به انزوای اجتماعی و افسردگی شود که ممکن است باعث نقص شناختی گردد. همچنین تقلای درکی مداوم، که ناشی از کاهش حدّت و ظرفیت شنوایی است، می‌تواند منبعی از استرس و خستگی ذهنی باشد.”
این مطالعه نشان داد که به‌طور کلی، 33 درصد از 1604 شرکت کننده در Great Age Study، مبتلا به اختلال شناختی خفیف هستند.
حدود 60 درصد از افراد شنوا و یا مبتلا به کم شنوایی محیطیِ مرتبط با سن، مبتلا به اختلال شناختی خفیف بودند و 75 درصد از افراد مبتلا به کم شنوایی مرکزی، مشکل شناختی دارند.
در میان شرکت‌کنندگان در این مطالعه، که میانگین سنی آن‌ها 75 سال بود، حدود 26 درصد دچار کم شنوایی محیطی مرتبط با سن، ناشی از مشکلات عملکرد گوش داخلی و اعصاب شنوایی، و 12 درصد دچار کم شنوایی مرکزی بودند.
کم شنوایی تقریباً 30 درصد از جمعیت ایالات متحده در سن 60 تا 69 سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این میزان شیوع در بین افراد 70 ساله و بالاتر، به 63 درصد افزایش می‌یابد.
مطالعات متعدد گذشته نیز کم شنوایی را مرتبط با اختلال شناختی خفیف و دمانس دانستهاند.
