با افزایش سن، تغییرات زیادی در نحوه عملکرد بدن خود تجربه می‌کنید. کم شنوایی ممکن است یکی از این تغییرات باشد.
کم شنوایی به دلیل افزایش سن، بیماری شایعی است که بسیاری از افراد مسن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. تقریبا از هر 2 بزرگسال بالای 65 سال، 1 نفر دچار درجاتی از کم شنوایی می‌شود.
پیرگوشی (presbycusis)، کم شنوایی مرتبط با سن است. اگرچه کم شنوایی مرتبط با سن، مشکل تهدیدکننده زندگی نیست، اما درصورت عدم درمان می‌تواند در کیفیت زندگی شما تأثیر زیادی بگذارد.
علل پیرگوشی
کم شنوایی مرتبط با سن به‌صورت تدریجی و با گذشت زمان اتفاق می‌افتد. تغییرات مختلف در گوش داخلی می‌تواند باعث ایجاد این بیماری شود. این تغییرات شامل:
- تغییر در ساختارهای گوش داخلی
- تغییر در جریان خون در گوش
- اختلال در اعصاب مسئول شنوایی
- تغییراتی در نحوه پردازش گفتار و صدا در مغز
- آسیب به موهای ریز (سلول‌های موئی) داخل گوش که مسئول انتقال صدا به مغز هستند
کاهش شنوایی مرتبط با سن همچنین می‌تواند به دلیل مسائل دیگر ایجاد شود، ازجمله:
- دیابت
- گردش خون ضعیف
- قرار گرفتن در معرض صداهای بلند
- استفاده از داروهای خاص
- سابقه خانوادگی کم شنوایی
- سیگار کشیدن
علائم پیرگوشی
علائم پیرگوشی به‌طور معمول با کم شنوایی در صداهای فرکانس بالا آغاز می‌شود. ممکن است متوجه شوید که در شنیدن صدای زنان یا کودکان مشکل دارید. همچنین ممکن است در شنیدن صداهای پس‌زمینه یا شنیدن گفتار واضح دیگران مشکل داشته باشید.
علائم دیگری که ممکن است رخ دهد شامل موارد زیر است:
- بیش از حد بلند به نظر رسیدن برخی صداهای خاص
- مشکل شنیدن در جاهایی که پُر سروصدا است
- دشواری در شنیدن تفاوت بین اصوات «س» و «ش»
- زنگ زدن گوش‌ها
- بلند کردن بیش از حد معمول صدای تلویزیون یا رادیو
- درخواست از دیگران برای تکرار کردن آنچه گفته‌اند
- عدم توانایی درک مکالمات تلفنی
همیشه درصورت داشتن هریک از این علائم به پزشک خود اطلاع دهید. این علائم ممکن است نشانه بیماری‌های دیگری هم باشد و پزشک باید شما را معاینه کند.
چگونه تشخیص داده می‌شود
اگر علائم کم شنوایی مرتبط با سن دارید، برای تشخیص اختلال خود به پزشک مراجعه کنید. پزشک برای رد سایر دلایل کاهش شنوایی، معاینه کاملی انجام می‌دهد. همچنین ممکن است با استفاده از اتوسکوپ داخل گوش شما را نگاه کند.
اگر پزشک شما دلیل دیگری برای علائم شما پیدا نکند، ممکن است کم شنوایی مرتبط با سن را تشخیص دهد و ممکن است شما را به شنوایی‌شناس ارجاع دهد. شنوایی‌شناس می‌تواند برای تعیین میزان کم شنوایی، تست شنوایی‌سنجی انجام دهد.
درمان پیرگوشی
هیچ درمانی برای کم شنوایی مرتبط با سن وجود ندارد. درصورت تشخیص این بیماری، پزشک برای بهبود شنوایی و کیفیت زندگی با شما همکاری می‌کند. پزشک شما ممکن است موارد زیر را توصیه کند:
- سمعک برای کمک به شما در بهتر شنیدن
- وسایل کمکی، مانند تقویت‌کننده‌های تلفن
- آموزش زبان اشاره یا لب‌خوانی (برای کم شنوایی شدید تا عمیق)
در برخی موارد، پزشک شما ممکن است کاشت حلزون را توصیه کند. کاشت حلزون، دستگاه الکترونیکی کوچکی است که با جراحی در گوش شما کاشت می‌شود و می‌تواند صداها را تاحدی برای شما تقویت کند، اما شنوایی طبیعی را بازیابی نمی‌کند. این گزینه فقط برای افرادی که کم شنوایی شدید تا عمیق دارند استفاده می‌شود.
چشم‌انداز
کم شنوایی مرتبط با سن پیشرونده است، یعنی با گذشت زمان بدتر می‌شود. اگر شنوایی خود را از دست بدهید، این کم شنوایی دائمی خواهد بود. کم شنوایی ممکن است با گذشت زمان بدتر شود، اما استفاده از وسایل کمکی مانند سمعک می‌تواند کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد.
با پزشک‌تان درمورد گزینه‌های درمانی مشورت کنید. بپرسید چه کاری می‌توانید انجام دهید که تأثیر کم شنوایی در زندگی روزمره شما به حداقل برسد. همچنین ممکن است بخواهید برای جلوگیری از افسردگی، اضطراب و انزوای اجتماعی که اغلب با این بیماری رخ می‌دهد، درمان‌هایی در نظر بگیرید.
پیشگیری
ممکن است نتوانید از پیرگوشی پیشگیری کنید، اما می‌توانید برای جلوگیری از بدتر شدن آن اقداماتی انجام دهید. اگر دچار کم شنوایی مرتبط با سن هستید، این نکات را امتحان کنید:
- از قرار گرفتن مکرر در معرض صداهای بلند خودداری کنید.
- در مکان‌هایی که صدای بلند وجود دارد، از محافظ گوش استفاده کنید.
- اگر دیابت دارید، قند خون خود را کنترل کنید.
درصورت بروز علائم کم شنوایی مرتبط با سن، به پزشک خود مراجعه کنید. با افزایش کم شنوایی، احتمال این‌که توانایی درک گفتار خود را از دست بدهید، بیشتر می‌شود. البته اگر به دنبال درمان زودهنگام باشید، ممکن است این توانایی را حفظ کنید و یا از دست دادن این توانایی را به حداقل برسانید.
