چگونه افراد ناشنوا حرف زدن را یاد میگیرند
ناشنوایی شدیدترین شکل کم شنوایی است. افرادی که ناشنوا هستند بسیار کم میشنوند یا ممکن است اصلا چیزی نشنوند.
سازمان بهداشت جهانی (WHO) تخمین زده است که 466 میلیون نفر در سراسر جهان نوعی کم شنوایی ناتوانکننده دارند که 34 میلیون نفر آنها کودک هستند.
برخی از افراد به دلیل مواردی مانند عوامل ژنتیکی یا عفونتهای مادر، از بدو تولد یا اوایل کودکی ناشنوا هستند.
سایر افراد ممکن است در طول زندگی خود ناشنوا شوند. این کم شنوایی میتواند ناشی از موارد زیر باشد:
- آسیب
- قرار گرفتن در معرض صداهای بلند
- بیماریهای زمینهای
شاید این سوال برای شما پیش آمده باشد که افراد ناشنوا دقیقاً چگونه یاد میگیرند و یا در بعضی موارد، چگونه دوباره یاد میگیرند که چگونه صحبت کنند. به مطالعه این مقاله ادامه دهید تا درمورد این موضوع و موارد دیگر بحث کنیم.
چگونه فرد ناشنوا زبان گفتاری را یاد میگیرد
كودكان بسیار كوچك بسیاری از نشانههای شنیداری در محیط اطراف خود را دریافت کرده و به آنها پاسخ میدهند، ازجمله صداها و لحنهای مختلف.
در واقع، در سن 12 ماهگی، کودکان با شنوایی طبیعی ممکن است شروع به تقلید از صداهایی کنند که والدین تولید میکنند.
برای کسانی که قبل از ناشنوایی صحبت کردن را یاد گرفتهاند، راحتتر است
یادگیری صحبت کردن اغلب برای افرادی که پس از کسب مهارتهای گفتاری ناشنوا شدهاند، آسانتر است.
علت این مسئله آن است که از قبل، با برخی اصوات و کیفیتهایی که با زبان گفتاری مرتبط هستند، آشنایی وجود دارد.
در این افراد، آموزش گفتار ممکن است بر تقویت مهارتهای گفتاری و زبانی متمرکز باشد که قبلاً آموخته شدهاند.
این موارد میتواند شامل تمریناتی مانند تمرین اصوات مختلف و یادگیری کنترل صدا و بلندی آن باشد.
برای کسانی که از بدو تولد و یا سنین بسیار کم ناشنوا بودهاند، سختتر است
یادگیری صحبت کردن برای شخصی که از بدو تولد ناشنوا بوده است و یا در سن بسیار کم ناشنوا شده است، بسیار دشوار است.
یادگیری صحبت کردن برای آنها میتواند یک فرآیند طولانی باشد و به تمرینات زیادی نیاز دارد. مداخله زودهنگام ممکن است در نتایج بسیار مفید باشد.وسایل کمکی مانند سمعک و کاشت حلزون میتوانند به تقویت شنوایی باقیمانده در این افراد کمک کنند.
البته گیرندگان هنوز هم باید صداهای مختلف گفتاری را یاد بگیرند و تمرین کنند و در نهایت آنها را بهصورت کلمات و جملات درآورند.
استراتژیهای یادگیری گفتار
آسیبشناس زبان و گفتار اغلب برای کمک به افراد کم شنوا در یادگیری گفتار کار میکند. چندین استراتژی، اغلب بهصورت ترکیبی، ممکن است استفاده شود.
به یاد داشته باشید که یادگیری گفتار شامل درک موثر گفتار دیگران نیز هست؛ بنابراین این استراتژیها نه تنها بر آموزش چگونگی صحبت کردن، بلکه به گوش دادن و درک آنچه دیگران میگویند نیز متمرکز است.
- آموزش گفتار. این آموزش شفاهی، متمرکز بر آموزش نحوه تولید اصوات مختلف به افراد و در نهایت، قرار دادن آنها در قالب کلمات و عبارات است. آموزش همچنین ممکن است شامل آموزش کنترل تُن صدا و بلندی آن باشد.
- وسایل کمکی. این وسایل به افراد کم شنوا کمک میکنند تا صداهای محیط خود را بهتر دریافت و درک کنند. بهعنوان مثال میتوان به سمعک و کاشت حلزون اشاره کرد.
- تربیت شنوایی. تربیت شنوایی اصوات مختلفی مانند هجاها، کلمات یا عبارات را به شنوندگان ارائه میدهد. سپس به شنوندگان روشهایی برای تشخیص و تمایز این اصوات مختلف از یکدیگر آموزش داده میشود.
- لبخوانی. کسی که مبتلا به کم شنوایی است میتواند با استفاده از لب خوانی به حرکات لبهای طرف مقابل هنگام صحبت کردن او نگاه کند. در شرایط خوب، حدود 40 درصد از صداهای گفتاری انگلیسی بر روی لب دیده میشود.
صرف نظر از استراتژی مورد استفاده، بسیار مهم است که والدین و مراقبان کودک نیز نقش فعالی داشته باشند.
آنها میتوانند این کار را از طریق تسهیل و افزایش استفاده از زبان گفتاری در خانه و کمک به دریافتکننده آموزش برای تمرین مهارتهایی که یاد میگیرد، انجام دهند.
حتی با وجود استراتژیهای بالا، فهم گفتار ناشنوایی که درحال صحبت کردن است، برای مردم شنوا هنوز هم دشوار است. بهعنوان مثال، فرد ناشنوا ممکن است:
- در استفاده از صداهایی که آرامتر و شنیدنش برای آنها سختتر است، مشکل داشته باشد، مانند “س”، “ش” و “ف”
- خیلی بلند یا خیلی آرام صحبت کند
- با زیر و بمی متفاوتی از فرد شنوا صحبت کند
چرا همه ناشنوایان از طریق زبان گفتاری ارتباط برقرار نمیکنند
همه ناشنوایان با استفاده از زبان گفتاری ارتباط برقرار نمیکنند. در حقیقت روشهای غیرکلامی دیگری نیز وجود دارد که ناشنوایان میتوانند از طریق آنها ارتباط برقرار کنند. مثلا زبان اشاره آمریکایی (ASL) که شاید با آن آشنا باشید است.
زبان اشاره آمریکایی، زبانی است که مجموعه قوانین و دستور زبان خاص خود را دارد، دقیقاً مانند زبانهای گفتاری. افرادی که از ASL استفاده میکنند، برای برقراری ارتباط با دیگران از اشکال دست، حرکات و اشارهها و حالتهای صورت یا زبان بدن استفاده میکنند.
انتخاب زبان اشاره آمریکایی بهجای زبان گفتاری
اما چرا ممکن است کسی زبان اشاره آمریکایی را بهجای زبان گفتاری انتخاب کند؟
به خاطر داشته باشید که آموزش گفتار میتواند روندی بسیار طولانی و دشوار باشد، بسته به اینکه شخص چه زمانی ناشنوا شده باشد.
همچنین ممکن است حتی پس از سالها آموزش گفتار، فهم گفتار فرد ناشنوا، وقتی که صحبت میکند، برای افراد شنوا همچنان دشوار باشد.
با توجه به این عوامل، ممکن است کسی استفاده از ASL را نسبت به زبان گفتاری ترجیح دهد، زیرا یادگیری زبان گفتاری بیشتر به نفع افراد شنوا است.
مهارت در ASL همراه با موفقیتهای آکادمیک بالا
افرادی که از ASL استفاده میکنند، در کسب مهارتهای زبانی دیگر و نیز مهارتهای آکادمیک مشکلی ندارند.
مطالعهای روی دانشآموزان ناشنوا و کم شنوا در یک برنامه دوزبانه ASL و انگلیسی متمرکز بود.
این مطالعه نشان داد که مهارت در ASL با نتایج مثبت در زمینههایی مانند موارد زیر مرتبط بود:
- استفاده از زبان انگلیسی
- درک مطلب
- ریاضی
درحالیکه ممکن است برخی تمایل به استفاده از گفتار شفاهی نداشته باشند، دیگران ممکن است آن را به ASL ترجیح دهند. در نهایت، فرد ناشنوا انتخاب میکند که چگونه ارتباط برقرار کند و اینکه کدام روش بهترین نتیجه را برای او خواهد داشت.
اختلافنظر درباره کاشت حلزون
کاشت حلزون گوش نوعی وسیله کمکی است. درحالیکه سمعکها اصوات را تقویت میکنند، کاشت حلزون مستقیم عصب شنوایی را تحریک میکند.
تخمین زده شده است که حدود 80 درصد از کودکان ناشنوا از بدو تولد، کاشت حلزون شدهاند.
نحوه کار کاشت حلزون
کاشت حلزون شامل یک قسمت خارجی، که پشت گوش قرار میگیرد، و یک قسمت داخلی، که طی جراحی تعبیه میشود، میباشد. آنها این گونه کار میکنند:
- قسمت خارجی صداها را از محیط جمعآوری کردن و آنها را به سیگنالهای الکتریکی تبدیل میکند.
- این سیگنالهای الکتریکی به قسمت داخلی کاشت حلزون منتقل شده و باعث تحریک عصب شنوایی میشوند.
- عصب شنوایی این سیگنالها را به مغز، جایی که بهعنوان صدا تفسیر میشود، منتقل میکند.
آیا موثر است؟
نتیجه کاشت حلزون میتواند بسیار متفاوت باشد. شایان ذکر است که کاشت حلزون به شنوایی کامل و طبیعی منتهی نمیشود.
دریافتکنندگان همچنان برای یادگیری و تمییز صداهایی که میشنوند به آموزشهای زیادی نیاز دارند.
بسیاری، اما نه همه، از افرادی که کاشت حلزون دریافت میکنند میتوانند:
- گستره بیشتری از انواع صداها را دریافت کنند
- بدون نیاز به لب خوانی، گفتار را درک کنند
- تماس تلفنی برقرار کنند
- تلویزیون تماشا کنند یا به موسیقی گوش دهند
اختلافنظر بر سر چیست؟
درحالیکه بسیاری از افراد ممکن است از کاشت حلزون بهرهمند شوند، اما درمورد کاشت این دستگاهها در کودکان ناشنوا، مخالفتهایی نیز وجود دارد.
یکی از زمینههای نگرانی شامل رشد و تکامل زبان است. سالهای اولیه زندگی برای کسب یک پایه زبانی خوب بسیار مهم و حیاتی است.
اگر کودکی در این مدت مهارتهای زبانی را کسب نکند، ممکن است در کسب مهارتهای زبانی پیشرفتهتر در ادامه با مشکل روبرو شود.
ASL زبانی است که برای همه ناشنوایان قابل دسترسی است. ارتقا یادگیری ASL باعث ارتقای پایهای قوی و تسلط کامل در زبان میشود.
بااینحال، برخی از والدین کودکان دارای کاشت حلزون ممکن است ترجیح دهند ASL را به فرزند خود آموزش ندهند. نگرانی در این شرایط این است که این مسئله ممکن است کسب مهارتهای زبانی توسط کودک را به تأخیر بیندازد.
جامعه ناشنوایان نیز نگرانیهایی درمورد استفاده از کاشت حلزون دارد. این جامعه، گروهی با هویت فرهنگی، زبان مشترک (ASL)، گروههای اجتماعی و تجربیات مجزا است.
برخی از اعضای جامعه ناشنوایان از این تصور که ناشنوایی مشکلی است که باید برطرف شود، نگران هستند.
برخی دیگر میترسند که استفاده گسترده از کاشت حلزون ممکن است منجر به کاهش کاربران ASL شود و بر فرهنگ ناشنوایی تأثیر بگذارد.
چکیده
برای افراد ناشنوا این امکان وجود دارد که یاد بگیرند چگونه صحبت کنند. از روشهای مختلفی میتوان استفاده کرد، ازجمله آموزش گفتار و وسایل کمکی.
اینکه چقدر یادگیری آسان یا دشوار باشد میتواند به زمان ناشنوا شدن فرد بستگی داشته باشد. یادگیری گفتار برای افرادی که پس از کسب برخی مهارتهای زبانی ناشنوا میشوند اغلب سادهتر است.
البته کار و تمرین زیادی لازم است.
برخی از ناشنوایان تصمیم میگیرند با استفاده از زبان گفتاری ارتباط برقرار نکنند و در عوض ترجیح میدهند از ASL، که زبانی غیرکلامی است، استفاده کنند.
در پایان، روشی که فرد ناشنوا برای برقراری ارتباط انتخاب میکند به آنچه که برای او بهترین روش است و همچنین ترجیح شخصی او بستگی دارد.